Back Home!
Door: Carla
Blijf op de hoogte en volg Wim&Carla
14 Februari 2014 | Tanzania, Iringa
Inmiddels zijn we alweer vier weken terug “thuis” in Iringa, want zo voelt het. Na 8 weken, vele kilometers, verschillende landen, meer dan 15 slaapadressen, reizen per bus-boot-vliegtuig-auto-trein-fiets en leven uit de rugzak is het goed weer hier te zijn.
En wat een warm welkom kregen we. Na onze ruim 9 uur durende busreis van Dar es Salaam naar Iringa komen we op het busstation aan. We hebben onze taxichauffeur Masai een sms gestuurd of hij ons met al onze bagage naar huis kan brengen. We stappen uit de bus en zoals gebruikelijk wordt je als Mzungu meteen omringd door een horde mannen : “Taxi, taxi?”. En na een half jaar hebben we ontdekt wat we moeten zeggen ‘Wij hebben Masai”. Iedereen lacht en begroet en omhelst ons. “Ha mister Wim! Oh you are back, so good that you are back!” Alsof men niet verwacht had dat we terug zouden komen.
De volgende ochtend gaan we naar het dorp. Eerst maar even weer de dongel opladen. Ook daar weer de aller hartelijkste begroetingen. Dan geld ophalen via M-Pesa, een prachtig systeem vind ik. Je gaat naar een loket, vraagt of ze geld hebben en dan kies je een nummer met je mobiel. Via een menuutje geef je in een minuutje aan hoeveel geld je wilt hebben. Je typt het nummer van dat loketje in. Zij krijgen een sms, ze vragen “Are you Carolina?” en na twee minuten heb je een dikke stapel biljetten in je handen. Meteen krijg je zelf een sms met de transactie en je saldo. Dus je telefoon is je bank. Echt super handig!
We gaan koffie drinken bij Neema Crafts, gezellig weerzien met Wim zijn collega’s en de mensen van Neema. Iedereen is echt blij elkaar weer te zien en dat steken ze niet onder stoelen of banken, we worden flink geknuffeld.
Dan lopen we het dorp in voor onze eerste boodschappen. Ons rauwkost-kool vrouwtje op de markt krijgt de tranen in de ogen als ze ons weer ziet. Ook zij dacht dat we niet meer terug zouden komen. De slager idem dito. De man die ons tot dan toe iedere keer aansprak om zijn manden te verkopen, begroet ons nu als inwoners en valt ons niet meer lastig met zijn verkooppraatjes. We lopen Mike, de Britsh Council teacher tegen het lijf, ook net terug van familiebezoek. We kopen nog wat spulletjes en wie loopt daar: Vikki!!! Net gearriveerd uit Dar. We gillen het uit en de hele menigte om ons heen lacht met ons mee. Op de markt komen we even later onze hulp ook nog tegen. De volgende dag een hartelijke ontvangst op Klerruu College, Wim gaat ook mee. Kortom: mensen zijn blij ons weer te zien en dat geeft een warm en welkom gevoel!
Na een aantal dagen, de koelkast is net gevuld met de boodschappen: licht uit! Dat duurt nu al ruim twee weken. Het ministerie heeft de rekening blijkbaar niet op tijd betaald en het college zit dus zonder stroom. Inclusief het huis van de principal en ons huis. Het is behelpen, eten bij kaarslicht, lezen bij de WakuWaku lamp, vroeg naar bed en regelmatig elders telefoon en laptop opladen.
We bereiden onze derde rondgang langs de colleges voor. Wederom vraagt dat wat geduld en flexibiliteit maar we krijgen het voor elkaar. Nog even een lekkere hutspotmaaltijd voor onze collega’s van VSO en Neema Crafts bij ons thuis met kaarslicht. Gezellig!
Inmiddels hebben we twee colleges bezocht. Ik begin mijn draai steeds beter te vinden. Omdat ik juist de gedachte van kennisuitwisseling van VSO zo belangrijk vind, heb ik samen met een lid van het managementteam op iedere school een leuke en leerzame workshop voorbereid en gegeven. We kregen mooie feed back. Daar gaat mijn bloed weer sneller van stromen, heerlijk!
Nu weer even drie dagen in Iringa, we moesten het schema omgooien. Dus zondag weer op pad naar de andere scholen.
Ik geef de pen door aan Wim, haha!
En wat een warm welkom kregen we. Na onze ruim 9 uur durende busreis van Dar es Salaam naar Iringa komen we op het busstation aan. We hebben onze taxichauffeur Masai een sms gestuurd of hij ons met al onze bagage naar huis kan brengen. We stappen uit de bus en zoals gebruikelijk wordt je als Mzungu meteen omringd door een horde mannen : “Taxi, taxi?”. En na een half jaar hebben we ontdekt wat we moeten zeggen ‘Wij hebben Masai”. Iedereen lacht en begroet en omhelst ons. “Ha mister Wim! Oh you are back, so good that you are back!” Alsof men niet verwacht had dat we terug zouden komen.
De volgende ochtend gaan we naar het dorp. Eerst maar even weer de dongel opladen. Ook daar weer de aller hartelijkste begroetingen. Dan geld ophalen via M-Pesa, een prachtig systeem vind ik. Je gaat naar een loket, vraagt of ze geld hebben en dan kies je een nummer met je mobiel. Via een menuutje geef je in een minuutje aan hoeveel geld je wilt hebben. Je typt het nummer van dat loketje in. Zij krijgen een sms, ze vragen “Are you Carolina?” en na twee minuten heb je een dikke stapel biljetten in je handen. Meteen krijg je zelf een sms met de transactie en je saldo. Dus je telefoon is je bank. Echt super handig!
We gaan koffie drinken bij Neema Crafts, gezellig weerzien met Wim zijn collega’s en de mensen van Neema. Iedereen is echt blij elkaar weer te zien en dat steken ze niet onder stoelen of banken, we worden flink geknuffeld.
Dan lopen we het dorp in voor onze eerste boodschappen. Ons rauwkost-kool vrouwtje op de markt krijgt de tranen in de ogen als ze ons weer ziet. Ook zij dacht dat we niet meer terug zouden komen. De slager idem dito. De man die ons tot dan toe iedere keer aansprak om zijn manden te verkopen, begroet ons nu als inwoners en valt ons niet meer lastig met zijn verkooppraatjes. We lopen Mike, de Britsh Council teacher tegen het lijf, ook net terug van familiebezoek. We kopen nog wat spulletjes en wie loopt daar: Vikki!!! Net gearriveerd uit Dar. We gillen het uit en de hele menigte om ons heen lacht met ons mee. Op de markt komen we even later onze hulp ook nog tegen. De volgende dag een hartelijke ontvangst op Klerruu College, Wim gaat ook mee. Kortom: mensen zijn blij ons weer te zien en dat geeft een warm en welkom gevoel!
Na een aantal dagen, de koelkast is net gevuld met de boodschappen: licht uit! Dat duurt nu al ruim twee weken. Het ministerie heeft de rekening blijkbaar niet op tijd betaald en het college zit dus zonder stroom. Inclusief het huis van de principal en ons huis. Het is behelpen, eten bij kaarslicht, lezen bij de WakuWaku lamp, vroeg naar bed en regelmatig elders telefoon en laptop opladen.
We bereiden onze derde rondgang langs de colleges voor. Wederom vraagt dat wat geduld en flexibiliteit maar we krijgen het voor elkaar. Nog even een lekkere hutspotmaaltijd voor onze collega’s van VSO en Neema Crafts bij ons thuis met kaarslicht. Gezellig!
Inmiddels hebben we twee colleges bezocht. Ik begin mijn draai steeds beter te vinden. Omdat ik juist de gedachte van kennisuitwisseling van VSO zo belangrijk vind, heb ik samen met een lid van het managementteam op iedere school een leuke en leerzame workshop voorbereid en gegeven. We kregen mooie feed back. Daar gaat mijn bloed weer sneller van stromen, heerlijk!
Nu weer even drie dagen in Iringa, we moesten het schema omgooien. Dus zondag weer op pad naar de andere scholen.
Ik geef de pen door aan Wim, haha!
-
14 Februari 2014 - 20:06
Jannie Vos.:
Fijn te weten dat jullie met zoveel warmte en hartelijkheid zijn begroet.
Idd een mooie thuiskomst. Lastig dat jullie het moeten stellen zonder stroom. Wel romantisch.
Vooral hutspot bij kaarslicht, lijkt me wel wat.
Het cadeautje van jullie, de olifant staat in de keuken. Mooie herinnering aan een prachtige avond.
Hier is verder alles ok.
Alien morgen jarig. Alweer 29. Ze heeft haar laatste examen gehaald en mag nu "dienst"doen in het weekend. Ze geniet ervan.
Verder zijn we in de ban van het schaatsen. Wat zijn WE goed! Heerlijk om te beleven.
Het ga jullie goed daar en succes met alle projecten.
Groet en kus van Jannie en Pieter. -
15 Februari 2014 - 08:10
Margreet Dreesens:
Hallo Carla en Wim,
Wat een leuk bericht. En wat fijn dat jullie zo thuis zijn daar!
Groetjes Margreet -
16 Februari 2014 - 19:56
Marja:
Dit was dus echt thuiskomen voor jullie.
wat een hartelijkheid allemaal. geniet er maar weer van want de tijd gaat heel snel.
Liefs uit Emmen -
17 Februari 2014 - 07:43
Johanna Nolles Wijsbbek:
Wat hebben het jullie naar je zin.
Heerlijk om je mail te lezen.
Groetjes Johanna. -
17 Februari 2014 - 22:54
Hanneke:
Na het verhaal van Esther, nu dat van jullie. :)
Wat een welkom, je hoort er helemaal bij. En aan de titel van jullie verhaal te zien, voelen jullie het inderdaad ook zo. Mooi!
Geniet verder, met hier en daar ook wel wat sterkte gewenst:)
Groetjes,Hanneke -
04 Maart 2014 - 19:51
Erica Van Laar:
Zo te lezen bevalt het jullie daar nog steeds goed.
En we zien nog geen aanwijzingen, dat jullie het welletjes vinden.
Geniet er nog maar van!
Hans en Erica
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
