Soutern Highlands
Door: Carla
Blijf op de hoogte en volg Wim&Carla
31 Augustus 2013 | Tanzania, Tukuyu
Na twee weken zonder internet toegang en elektriciteit zijn we aangekomen in Tukuyu, ongeveer 60 km van de grens met Malawi. Halverwege onze eerste rondreis langs de colleges even weer tijd en rust voor een update. We maken zo ontzettend veel mee: hebben bijzondere ontmoetingen, reizen door het ruige en prachte landschap in de South Western region van Tanzania, vinden onze weg in de werkzaamheden, genieten van elkaar en blijven onze iedere dag verwonderen.
We verblijven in het DM hotel in Tukuyu, vlakbij Lake Nyasa op de grens met Mali. De afgelopen twee dagen op het 4e college gewerkt in Mpguso (ik kan het nu eindelijk een beetje fatsoenlijk uitspreken :) , ongeveer 10 kilometer hiervandaan. Wim is op dit moment met Vikki boodschappen aan het doen, Juanito slaapt na zijn ontbijt met een echte kip in de kippensoep (grrr) en ik moet eigenlijk de aantekeningen van gisteren uitwerken. Maar zolang we een beetje verbinding met internet hebben (traag traag traag) eerst maar even wat schrijven.
Buiten hoor ik een grote groep schoolkinderen zingen en af en toe een luide claxon van de bus, daar
houden ze hier van. De zon schijnt en de deur staat open. Vanochtend voor het eerst weer een beetje warm water, dus eindelijk weer een lekker douche. Allereerst iedereen ontzettend bedankt voor alle lieve verjaardagswensen, je kunt je niet voorstellen hoe goed het doet om van jullie te horen. We leven nu in zo’n andere wereld en dan is het goed te ervaren dat het lijntje met Nederland nog zo sterk is. Ik heb een zeer bijzondere verjaardag gehad. 's Ochtends een mooie plastic bloemenslinger op bed van Wim met een Engels leerling boekje van de basisschool over de geschiedenis van Tanzania en een wildlife tijdschrift. Toen ontbijt met ballonnen, happy birthday door Vikki en Juanito en Wim en heus vuurwerk in het brood (volkoren!!!) wat we gekocht hadden in Tandala. Een taart was niet voorhanden maar dit was zoveel leuker!
Een impressie:
We (Wim gaat de eerste dag ook altijd mee naar het college) worden opgehaald door de driver van het college, de rit gaat eerst een stukje over een goede asfalt weg, door een landschap van grote avocadobomen, theeplantages en veel bananenbomen. Dit is de bananenrepubliek van
Tanzania, 10 verschillende soorten, en altijd krijg je een banaan bij het eten, of het nou bij de omelet aan het ontbijt is, de ugali voor lunch of de beefcurry voor diner, er ligt altijd een banaan op het
bord. Na 10 minuten slaan we rechtsaf naar de dirt road, grote gaten hotsebotsen. Echt een smal landweggetje werkelijk midden tussen de bananenbomen. Onderweg stoppen we even als we een paar kinderen, ‘watoto’, zien. Juanito heeft bedacht dat we de ballonnen aan hen kunnen geven. Als bijen op de honing komen ze uit allerlei hoeken aangelopen, sommige angstig, andere ‘Mzungo’ (blanke) roepend, ik deel de opgeblazen ballonnen uit en aai ze over hun bolletje. We stappen weer in, kijken nog even achterom en zien dat de kinderen springend en dansend met een enorme grijns weer terug naar hun huisjes lopen. We hebben hun dag een beetje opgefleurd! Bijzonder!
Dan komen we aan, zomaar in the middle of nowhere op de campus, hier is Madame Dorothy de Principal en je ziet meteen de vrouwelijk hand. Schoon, netjes, bloeiende planten, het ruikt naar mint en conifeer (maar dan niet de kattenpisversie). We worden warm verwelkomd, het management team wordt bij elkaar geroepen, vice principal , academic dean, dean of students.
We zitten in het office van de principal, krijgen chai (thee met warme melk of water met heul veul suiker) en een grote sweet patato (moet even aan het idee wennen, aardappel bij de thee....maar het is ok, we proberen alles gewoon, hoewel ik hem niet helemaal op kan)
Dan bespreken we ons programma en krijgen vervolgens een rondleiding op de campus. Het is een oase hier na de afgelopen dagen in de rode dust van Songea en Tandala te zijn geweest. Het ziet er prachtig uit maar al snel zie en hoor je de challenges die ze hier hebben. De campus, en dus de classrooms en slaapzalen zijn berekend op 400 studenten. de afgelopen week hebben ze 600 nieuwe eerste jaars ingeschreven , plus de tweede jaars maakt het totaal bijna 1000. 's Middags horen we van de studenten dat ze met drieën, soms met 4 in een bed slapen. De stapelbedden staan hutje-mudje op elkaar, met spierwitte lakens (hoe ze dat voor elkaar krijgen?) Stel je voor dat ze ook nog allemaal moeten plassen, wassen en eten. In een loods staan grote kookpotten waar de ugali (een maïspap) wordt bereid, met enorme houten lepels door twee man doorgeroerd, alles op houtvuur klaargemaakt, pfff. De klassen zitten vol, 80 leerlingen en soms zelfs 300 in de dininghall. Weinig boeken en geen bibliotheek. Het landschap en uitzicht is prachtig maar de omstandigheden zijn erg. Hoe bijzonder dat iedereen zo ontzettend open en aardig is, veel humor, veel grapjes, indrukwekkend!
's Middags na de lunch met gekookte banaan (uiteraard) met kool en kip hebben we de eerste meeting met de studentcouncil. 24 studenten zitten keurig in pak met groene stropdassen (de anderen hebben blauwe) in de staffroom, we stellen onze vragen, doen een Energizer en verzamelen onze data. Ik stel me in het Swahili voor:
Jina langu Carla, nina toka Uholanzi, nina penda Tanzania, nina
jifunza kiswahilli pole pole pole and...its my birthday.
En dan word ik toegezongen in het Engels en het Swahili. Whoh! 's Avonds eten we samen met de twee British council teachers (een stel met een schattig baby'tje van 8 maanden). En ja…lekker patat!
We zitten op de helft van de trip, we genieten, Wim heeft het reuze naar zijn zin. Hij is lekker relaxed en soms gaat hij met ons mee en soms gaat hij lekker zijn eigen gangetje. Gisteren heeft hij
via allerlei omwegen contact gehad met een soort touristguide en maandag gaat hij de hele dag fietsen met een guide naar een kratermeer, woensdag gaat hij een berg beklimmen en donderdagmiddag gaan we met z'n allen een teaplantage en factory bezoeke . Zo combineren we het nuttige met het aangename!
We zijn superblij met ons team, we werken hard, hebben goede discussies maar lachen ook erg veel. Vikki en Juanito zijn schatten, we leren veel van elkaar, elkaars cultuur en gewoonten.
Zoveel indrukken: Woensdag op de route van Tandala naar hier hebben met principal van Tandala (nadat de collegecar het twee keer begeven had en wim met al zijn kracht hem weer aan de praat kreeg...) gelunched bij zijn 74 jarige moeder, wat weer een ervaring! ; het bezoek aan een Duitse missiepost vlakbij Songea met de vice-principal, we bezoeken het kerkhof en Wim bidt er samen met deze vice principal bij het graf van haar oude teacher,we kopen er kaas en Duitse worst (lekker!); het lawaai van het busstation in Songea wat ons de hele nacht wakker hield; apen rondom het hotel in Tandale, geen elektriciteit, afgesloten van de buitenwereld, nergens een plek om te eten dus iedere avond liepen we met onze koplampjes langs het kerkhof door de velden 10 minuten naar het college voor rijst, kip en bonen; we komen zomaar terecht op een avond in een klaslokaal vol zingende studenten en worden diep geraakt door hun stemmen; we zien de armoede, de bureaucratie, horen de corruptieverhalen, en verwonderen ons over de levenskracht van deze mensen; de begroetingen nemen gemiddeld 10 minuten in beslag, maar wat een onderling respect voor elkaar; een toevallige ontmoeting met een Italiaanse dokter en zijn vrouw in het ziekenhuis in Tandala, we krijgen er een uitgebreide rondleiding, we staan te praten en er wordt een overleden patiënt langsgereden met de verdrietige familie er achter aan, we worden stil, we geven er bloed wat ze hard nodig hebben;
Men is blij met onze komst, soms vragen we ons af of we echt wat kunnen betekenen, maar als ik dan zoals gisteren de een op een gesprekken heb met allerlei leidinggevenden van het college en ervaar hoeveel potentie en kracht er aanwezig is, hebben we 's avonds met zijn viertjes een discussie
hoe we die talenten kunnen aanboren. Super! De vingers jeuken om echt aan de slag te gaan met hen tijdens onze vervolgbezoeken.
Ik hoop dat jullie begrijpen dat Wim en ik het samen super goed hebben, ik ben zo blij dat we hier
samen zijn en dat hij mee op reis is. Het zou zo moeilijk zijn om te vertellen wat ik allemaal meemaak dus we zijn gelukkig dat we dit samen kunnen beleven.
Baadaye (=tot ziens en tot de volgende keer)
PS de foto's volgen, dat lukt niet met deze trage intenrnetverbinding !
-
31 Augustus 2013 - 20:10
Ben Geutskens:
Alweer héél boeiend om te lezen. Succes!
We volgen jullie 'op de voet'. -
31 Augustus 2013 - 20:12
Janneke Van Der Veer:
Prachtig verhaal, Carla. Wat een bijzondere dingen maken jullie mee. Zeker goed dat je dit met z'n tweeën beleeft. Dit moet je kunnen delen. Uit alles blijkt dat het jullie goed gaat. Alleen al die stralende verjaardagsfoto. Heerlijk om te zien. Ik kijk uit naar het volgende verslag. -
31 Augustus 2013 - 21:29
Ria En Albert:
Wat een bijzonder verhaal Carla. Bijzonder om te lezen.
Groetjes van ons.
-
31 Augustus 2013 - 23:37
Marieke:
Wat een indrukwekkend verhaal, Carla. En .... blijf er in geloven dat juist de hulp aan de basis, het onderwijs, onmisbaar is voor o.a. Tanzania. Geschoolde kinderen maken de toekomst. Mooi om te lezen dat Wim ook veel onderneemt en dat jullie dit alles samen kunnen delen! Fijn om jullie zo te volgen en heel inspirerend, dus blijf schrijven! Lieve groet, Marieke. -
01 September 2013 - 07:59
Nienke:
Wow Carla. Ik ben tot tranen toe geroerd. Wat vertel je het allemaal mooi en wat maken jullie geweldige dingen mee. Ik ben zo trots op je! En zo blij voor jullie dat jullie droom in vervulling gaat en dat het eigenlijk nog gaver is dan je had gedacht. Blij, blij, blij. Xus Nienke -
01 September 2013 - 10:07
Luc:
Ik ruik het al: jullie zijn nu ook voorgoed besmet met het tropenvirus. Dit gaat je nooit meer loslaten! Geniet van alle indrukken en de inspiratie die je opdoet in deze nieuwe wereld! -
01 September 2013 - 10:42
Trijnie:
Wat een fantastisch verhaal, Carla! Zo indrukwekkend wat jullie meemaken. Geniet ervan samen! Ik verheug me al weer op de volgende update.....
x Trijnie -
01 September 2013 - 11:28
Lucy Sonnenberg:
Wat maken jullie veel mee, gelukkig zijn jullie wel zo dat je dit al een beetje ingecalculeerd had, maar dan nog.
Carla wat fijn dat je een ondersteunende functie in het onderwijs aldaar kunt zijn.Jou kennende komt dat ook wel goed.
Wim, zo te horen, heeft ook al een zeer veel kunnen beteken. Hij geniet er zeker van.
Wat geweldig dat jullie dit ook samen kunnen delen, je zou anders niet na kunnen vertellen wat je gevoelens bij bepaalde ervaringen zouden zijn.
Zoals Luc al schreef zijn jullie besmet het virus Tanzania.
Vol verwachting kijk ik uit naar jullie volgende ervaringen.
Heel veel groetjes en succes,
Lucy -
01 September 2013 - 11:58
Hanneke:
Mooi om te lezene, enne, het moet dan wel een heeeeeeeeele grote aardappel zijn, als jij hem al niet op kunt:-)
-
01 September 2013 - 13:53
Elna Voesenek-luijken:
prachtige verhalen.genieten!
-
02 September 2013 - 14:34
Esther Griep:
Hanneke, er zit nog wel een groot gat tussen een aardappel en heerlijk goudbruine gebakken frieten ;) -
02 September 2013 - 17:29
Yolanda:
Wat een ontroerend mooi verhaal.Zoveel meemaken met z'n tweetjes.Zo close deze dingen beleven. Jullie zijn het ten voeten uit. Prachtig!!!! En gefeliciteerd met jullie dochter vandaag! -
03 September 2013 - 11:40
Marcel Gerritse:
Dag Carla en Wim,
Fijn te lezen dat het jullie naar wens gaat! Het heeft jullie tot op heden gebracht wat jullie gehoopt hadden. Dat zelfde kan ik nog steeds zeggen van Cambodia. Blijf genieten en jezelf verwonderen. Ach en die westerse bril kunnen jullie ook al afzetten!
Heel veel succes de komende tijd!
Groeten vanuit Cambodia,
Marcel. -
03 September 2013 - 22:26
Henny Koster:
Hallo lieve allebei
Wat een verhalen en wat beleven jullie veel en wat een prachtige verslagen.
Trouwens Carla , een beetje laat, maar ook namens ons natuurlijk de beste wensen voor je verjaardag, maar natuurlijk vooral voor de komende tijd heel veel goede moed en heel veel gezonde energie om al deze indrukken te verwerken en in goede bane te leiden. Het is echt wel heel veel wat jullie allemaal meemaken.
Ik vind jullie wel heeeeel dapper hoor,
Liefs
Henny -
05 September 2013 - 20:04
Liesbeth:
Dag lieve Carla en Wim,
Wat is dit alles een gigantische uitdaging! Wat schrijven jullie betrokken en helder.
Hier is het 5 september met 32 graden( sinds 1991 niet meer voorgekomen).
Nederland maakt zich druk om de afschaffing van de heffingskorting en de 6 miljard bezuinigen
Vandaag is het droomboek aan de koning overhandigd en heeft de familie iedereen bedankt voor de steun na het overlijden van Friso.
Wij worden al een beetje nerveus, hebben de kaart al opengemaakt en deze staat op de kamer in de zitkamer.
Heel veel liefs van ons twee en we horen weer,
Liesbeth
-
10 September 2013 - 17:40
Elly :
Hoi Carla en Wim,
Geweldig om weer wat van jullie te horen. Goed om te lezen hoe jullie bezig zijn daar. Jullie betrokkenheid spat er af. Het is mij ontgaan, wat je daar nu precies met die mensen moet gaan doen. Of ben je nog in de orienterende fase? Nog gefeliciteerd met je verjaardag!We horen wel weer van jullie
Heel hartelijke groeten,
Rinus en Ellyl -
11 September 2013 - 22:58
Dolf En Marijke Velting:
Lieve AFRIKANEN,
Dat zijn jullie nu en uit jullie verslag te lezen, beleven en leven julllie het ook zo.
Wat een een indrukwekkende tijd voor jullie allebei en jullie betekenen nu al heel veel voor hun.
Wij genieten van jullie reisverslag en voelen en denken ook aan onze tijd in Malawi.
Hou je goed en leef ook als een Afrikaan: relaxen.
hartelijke groet, Dolf en Marijke -
15 September 2013 - 11:26
Inge Garenfeld:
Beste Wim en Carla,
Wat leuk om jullie verhalen te lezen.
Ik ben namelijk fondsenwerver voor VSO en ben sinds maart vanuit Groningen in de omgeving actief met het werven van donateurs. In de afgelopen maanden hebben we verschillende mensen gesproken die jullie kennen via het Nassua College, het koor en de tennis club.
Ik heb zelf ook gelopen in de straat waar jullie gewoond hebben in Nieuwe Roden.
Uit eigen ervaring kan ik vertellen dat mensen helpen in ontwikkelingslanden fantastisch is, en ik lees jullie verhalen dus graag.
Ik wil je vragen of je misschien ook een stukje kan schrijven over wat je precies gaat doen in Tanzania mbt het onderwijs. Wat het probleem is en welke oplossing jij kunt bieden met jou kennis. Dat kunnen wij dan weer gebruiken in ons verhaal aan de deur.
Zowiezo blijf ik je verhalen lezen....
Heel veel plezier,
Groetjes
Inge Garenfeld -
16 September 2013 - 06:20
Anke En Jan Mulder-kleine Deters:
Hallo C arla en Wim,
wow, wat een verhalen zeg! wat maken jullie wat mee. wat een geweldige ervaringen.
Ik hoop dat jullie blijven genieten jullie blijven verwonderen.
wij genieten ook volop en verwonderen ons ook over van alles en nog wat maar vooral over de natuiur. geweldig. net Grand canyon achter de rug.
Hartelijke groeten van de overburen in de zaayer, anke en jan
-
19 September 2013 - 10:17
Gisela:
Beste Wim en Carla,
Wat ontzettend leuk om jullie verhalen te lezen.
Heel veel plezier en geniet van alle mooie ervaringen!
Hartelijke groeten,
Gisela
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
