Udzungwa Mountains
Blijf op de hoogte en volg Wim&Carla
07 Juli 2014 | Tanzania, Ifakara
Hike Udzungwa Mountains, wat een uitdaging!
Natuurlijk zijn we ook in Tanzania om te genieten van de geweldige natuur. We maakten een 65 km lange hiketocht door het oerwoud van Udzungwa Mountains National Park, 1990 km2, 380 km ten Zuidwesten van Dar es Salaam, in 1992 geopend door Prins Bernhard, toen de president van het Wereld Natuur Fonds.
Een hele uitdaging: 5 dagen, 4 nachten midden in de natuur, trekkend door het regenwoud waar je gewoon niemand tegenkomt behalve een dode olifant die ligt te rotten in de rivierbedding, een buffel die door een geweerschot van onze Ranger op afstand wordt gehouden want die zijn gevaarlijk. Het is overleven met datgene wat je bij je hebt. Met ons zessen en een bemanning van 10 personen, tenten, voedsel en een heleboel moed; want als je hier aan begint is er geen weg meer terug. Als een karavaan trekken door de overweldigende natuur, langs veel waterstroompjes en door veel waterstroompjes, elkaar vasthoudend de oerwoud-riviertjes oversteken, is het te diep dan broek en schoenen uit of gedragen worden op de rug van een ranger, tientallen keren. Nog nooit zoveel mooie vlinders gezien! De route heet Lumenotrail, we volgen de Lumeno-rivier stroomafwaarts dus al met al meer dalen dan stijgen, dat wil niet zeggen dat het altijd even gemakkelijk is.
Na veel geregel beginnen we aan de oostkant van het park iets ten noorden van de headquarters. Allereerst even voorstellen wie wij zijn en wie de bemanning is. We zijn dus met ons zessen, wij uit Nederland, Stefan uit Zwitserland, Paul uit Amerika, en Ruksanna uit India en Birgit uit Engeland. En dan de bemanning van 10 personen: de ranger met het geweer die altijd voorop loopt, de 2de ranger die altijd het sluitstuk is, en een guide. Daarnaast een kok en 6 dragers.
De eerste dagen lopen we in westelijke richting en daarna afbuigend naar het zuiden richting eindbestemming Ifakara. We beginnende eerste dag op een hoogte van ongeveer 1500 m. tussen de 2 grote bergpieken door: Luhomero op 2576 m. en Mwanihana op 2500 m. Het park is bekend om zijn bijzondere apen die alleen hier voorkomen o.a. de Iringa Red Colobus, je ziet ze niet dichtbij maar als familie slingerend en springend heel hoog in de bomen. Kamperen in het wild, 4 nachten achtereen, de ranger met zijn geweer dat hij 24 uur per dag draagt, is onze engelbewaarder. Drie van de vier nachten regen en dan zijn er domweg geen droge plekken in het regenwoud. De bemanning spant een zeil om ons een beetje droog te houden in de ochtend en de avond. De tweede nacht met heel veel regen veroorzaakte een ingestorte tent. Carla evacueert om 2 uur in de nacht naar een andere tent, Wim drijft de volgende ochtend echt de tent uit; alles nat maar gelukkig niet al te koud. Als het licht wordt (rondom 7 uur) ontwaakt iedereen; het vuurtje brandt al en de bemanning regelt ons ontbijt, maakt de lunchpakketten en ze maken hun eigen volksvoedsel: Ugali met vis/tomaten saus, want van Ugali (mais-water) wordt je immers sterk van, zeggen ze. Ons ontbijt is brood, omelet, pannenkoekjes en heel veel thee. Als alles meezit, zijn we ‘s ochtends rondom 9 uur klaar voor vertrek. De dragers zijn van achteren en van boven geladen, ik schat bij elkaar wel 40 kg per persoon; op hun hoofden past van alles. Meestal lopen we met ons zessen, de guide en de 2 rangers. De zes dragers en de kok hebben hun eigen snelle tempo, vaak halen ze ons in sommige op blote voeten!
Rondom 1 uur is de lunchpauze, heerlijk plekje zoeken op een grote steen aan een waterstroompje. Tussendoor zijn de pauzes kort, want we moeten voor vijf uur op de volgende kampeerplek zijn, om zeven uur is het immers al aardedonker. Kamp opbouwen, wij zetten onze eigen tent op en de bemanning regelt de rest. Hier en daar moet nog wat groen en hout worden verwijderd om zo wat tentplekken te creëren. Hout sprokkelen, vuurtje en de thee voor ons is snel klaar. Naast het open vuur hebben ze ook een 20 lt. gasfles, zodat er snel wat gekokkereld kan worden. Meestal een kampeerplek aan het water waar we ons lekker kunnen wassen of zwemmen en dan voel je de vermoeidheid maar half. Rondom half zeven is het eten klaar, rijst, macaroni met vleesprutjes, salade, soep; echt prima dankzij de goede kok. Voor de bemanning weer Ugali met vistomaten prutje. Nog een uurtje na kletsen bij het vuur of petroleumlamp, bij helder weer genieten van de sterrenhemel en vroeg slapen. Gelukkig viel de meeste regen ‘s nachts dus overdag overwegend droog.
De dagen erna hebben we nodig om allerlei blaren, insectenbulten en andere lichamelijke pijnen te laten genezen. En dat doen we heerlijk ontspannen op Mafia Island. Het was fantastische ervaring om nooit te vergeten!
Natuurlijk zijn we ook in Tanzania om te genieten van de geweldige natuur. We maakten een 65 km lange hiketocht door het oerwoud van Udzungwa Mountains National Park, 1990 km2, 380 km ten Zuidwesten van Dar es Salaam, in 1992 geopend door Prins Bernhard, toen de president van het Wereld Natuur Fonds.
Een hele uitdaging: 5 dagen, 4 nachten midden in de natuur, trekkend door het regenwoud waar je gewoon niemand tegenkomt behalve een dode olifant die ligt te rotten in de rivierbedding, een buffel die door een geweerschot van onze Ranger op afstand wordt gehouden want die zijn gevaarlijk. Het is overleven met datgene wat je bij je hebt. Met ons zessen en een bemanning van 10 personen, tenten, voedsel en een heleboel moed; want als je hier aan begint is er geen weg meer terug. Als een karavaan trekken door de overweldigende natuur, langs veel waterstroompjes en door veel waterstroompjes, elkaar vasthoudend de oerwoud-riviertjes oversteken, is het te diep dan broek en schoenen uit of gedragen worden op de rug van een ranger, tientallen keren. Nog nooit zoveel mooie vlinders gezien! De route heet Lumenotrail, we volgen de Lumeno-rivier stroomafwaarts dus al met al meer dalen dan stijgen, dat wil niet zeggen dat het altijd even gemakkelijk is.
Na veel geregel beginnen we aan de oostkant van het park iets ten noorden van de headquarters. Allereerst even voorstellen wie wij zijn en wie de bemanning is. We zijn dus met ons zessen, wij uit Nederland, Stefan uit Zwitserland, Paul uit Amerika, en Ruksanna uit India en Birgit uit Engeland. En dan de bemanning van 10 personen: de ranger met het geweer die altijd voorop loopt, de 2de ranger die altijd het sluitstuk is, en een guide. Daarnaast een kok en 6 dragers.
De eerste dagen lopen we in westelijke richting en daarna afbuigend naar het zuiden richting eindbestemming Ifakara. We beginnende eerste dag op een hoogte van ongeveer 1500 m. tussen de 2 grote bergpieken door: Luhomero op 2576 m. en Mwanihana op 2500 m. Het park is bekend om zijn bijzondere apen die alleen hier voorkomen o.a. de Iringa Red Colobus, je ziet ze niet dichtbij maar als familie slingerend en springend heel hoog in de bomen. Kamperen in het wild, 4 nachten achtereen, de ranger met zijn geweer dat hij 24 uur per dag draagt, is onze engelbewaarder. Drie van de vier nachten regen en dan zijn er domweg geen droge plekken in het regenwoud. De bemanning spant een zeil om ons een beetje droog te houden in de ochtend en de avond. De tweede nacht met heel veel regen veroorzaakte een ingestorte tent. Carla evacueert om 2 uur in de nacht naar een andere tent, Wim drijft de volgende ochtend echt de tent uit; alles nat maar gelukkig niet al te koud. Als het licht wordt (rondom 7 uur) ontwaakt iedereen; het vuurtje brandt al en de bemanning regelt ons ontbijt, maakt de lunchpakketten en ze maken hun eigen volksvoedsel: Ugali met vis/tomaten saus, want van Ugali (mais-water) wordt je immers sterk van, zeggen ze. Ons ontbijt is brood, omelet, pannenkoekjes en heel veel thee. Als alles meezit, zijn we ‘s ochtends rondom 9 uur klaar voor vertrek. De dragers zijn van achteren en van boven geladen, ik schat bij elkaar wel 40 kg per persoon; op hun hoofden past van alles. Meestal lopen we met ons zessen, de guide en de 2 rangers. De zes dragers en de kok hebben hun eigen snelle tempo, vaak halen ze ons in sommige op blote voeten!
Rondom 1 uur is de lunchpauze, heerlijk plekje zoeken op een grote steen aan een waterstroompje. Tussendoor zijn de pauzes kort, want we moeten voor vijf uur op de volgende kampeerplek zijn, om zeven uur is het immers al aardedonker. Kamp opbouwen, wij zetten onze eigen tent op en de bemanning regelt de rest. Hier en daar moet nog wat groen en hout worden verwijderd om zo wat tentplekken te creëren. Hout sprokkelen, vuurtje en de thee voor ons is snel klaar. Naast het open vuur hebben ze ook een 20 lt. gasfles, zodat er snel wat gekokkereld kan worden. Meestal een kampeerplek aan het water waar we ons lekker kunnen wassen of zwemmen en dan voel je de vermoeidheid maar half. Rondom half zeven is het eten klaar, rijst, macaroni met vleesprutjes, salade, soep; echt prima dankzij de goede kok. Voor de bemanning weer Ugali met vistomaten prutje. Nog een uurtje na kletsen bij het vuur of petroleumlamp, bij helder weer genieten van de sterrenhemel en vroeg slapen. Gelukkig viel de meeste regen ‘s nachts dus overdag overwegend droog.
De dagen erna hebben we nodig om allerlei blaren, insectenbulten en andere lichamelijke pijnen te laten genezen. En dat doen we heerlijk ontspannen op Mafia Island. Het was fantastische ervaring om nooit te vergeten!
-
07 Juli 2014 - 11:49
Johanna:
Hallo Carla en Wim,
Ondanks alles benijd ik jullie om wat jullie zien en mee maken. Geweldig.
Wat een heerlijke herrinneringen voor later.
Lieve groeten uit Assen,Johanna. -
07 Juli 2014 - 12:17
Lucie En Fred:
Wat een geweldige tocht! Bijzonder om dit mee te maken. En dan vergeet je toch snel alle ongemakken. Door jullie reisverslagen krijgen we steeds meer zin in oze reis in september. Groet, Fred en Lucie -
07 Juli 2014 - 15:20
Elna:
Een bijzondere ervaring!
groetjes -
07 Juli 2014 - 15:20
Elna:
Een bijzondere ervaring!
groetjes -
07 Juli 2014 - 16:39
Lucy Sonnenberg:
Echte diehards zijn jullie. Wat een geweldige tocht.
Zal ook, mede door de regen, veel pittiger zijn geweest. Je maakt wat mee.
Ik sluit me aan bij Lucie en Fred. Op deze manier krijg ik er steeds meer zin in.
Groetjes,
Lucy -
08 Juli 2014 - 09:17
Esther Vanuit Iringa:
Wauw, indrukwekkend om te lezen maar nog indrukwekkender om het live van jullie te horen, en dat kan nu!! Heerlijk om weer bij elkaar te zijn en om jullie leven hier te mogen zien!!! -
09 Juli 2014 - 21:52
Marieke:
Wat een belevenis! En mooi die foto's er bij. Zo krijg je een goed beeld van wat jullie hebben doorstaan. Mijn complimenten hoor. Maar ook heel mooi om te lezen hoe jullie daar genieten, naast het mooie werk dat je daar doet.ik heb bewondering voor jullie! Lieve groet, Marieke. -
12 Juli 2014 - 23:05
José Vincenten:
Op zo'n tocht ben je toch hartstikke blij met je scouting ervaring uit 't Aogje!!
Tentje, regen,lopen,niet zeuren, petroleum lampje...........en zingen natuurlijk.
(Hagel en sneeuw, onweer, wind en regen deren ons niet...............)
Een prachtige tocht. IK zie jullie zo voor me...
Liefs José -
19 Juli 2014 - 12:03
Bertha Oosting:
Prachtig reisverhalen. En wat een spannende belevenissen. Ik had het niet gedurfd .
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
